PŁEĆ A ASD (autism spectrum disorders)

PŁEĆ A ASD (autism spectrum disorders)

Statystyki występowania zaburzeń ze spektrum autyzmu wskazują na znaczącą dysproporcję między diagnozowaną liczbą dziewczynek i chłopców. Stosunek osób płci męskiej do żeńskiej w starszych źródłach wynosi 4:1, natomiast w nowszych badaniach proporcję tę określa się jako 2–2,6:1 (Kim in., 2011; Mattila i in., 2011; Lai i in., 2012; za: Rynkiewicz, Łucka 2015).

Przewaga w ilości zdiagnozowanych chłopców jest szczególnie widoczna, w odniesieniu do grupy osób mieszczących się w granicach normy intelektualnej (Gałkowski, Pisula, 2003). Niska liczba dziewczynek wysoko funkcjonujących z autyzmem, może stanowić dowód na to, że płeć żeńska i związane z nią biologiczno – społeczne uwarunkowania, mogą pełnić ochronną rolę przed ujawnianiem się deficytów typowych dla lżejszej formy ASD. Stosunek osób płci męskiej i żeńskiej, znajdujących się w granicach normy intelektualnej i cierpiących na zaburzenia ze spektrum autyzmu, może być także źródłem hipotezy o większych zdolnościach kompensacyjnych u kobiet. Przypuszczalnie umiejętności te pozwalają im na lepszą adaptację do środowiska i „maskowanie” trudności związanych z ASD lepiej, niż czynią to mężczyźni. Ta istotna i ciekawa dysproporcja między liczbą kobiet  i mężczyzn z diagnozą ASD prowadzi do wniosku, że płeć – a raczej charakterystyczne dla niej korelaty, takie jak kompetencje społeczne czy hormony mogą mieć swój udział w zwiększonym ryzyku wystąpienia zaburzeń ze spektrum autyzmu.

 

Marta Piasecka